Renate Dorrestein in Het geheim van de schrijver (2000)

Omdat fictie veel gevoelens kan oproepen, is het voor de lezer een onaangename gedachte dat de schrijver dat bewust, met effectbejag, heeft nagestreefd, zegt Dorrestein (1954–2018). Net als de klant van de prostituee ‘koopt hij vervoering’, maar wil hij niet weten dat hij daarvoor heeft betaald. Het contact met de schrijver is zeer intiem en de lezer kan zich eigenlijk niet voorstellen dat dat niet wederzijds is. Van de lezer wordt behalve tijd en geld, ook inspanning en toewijding gevraagd. En ten slotte moet hij de schrijver ook nog geloven. De schrijver hoeft alleen te leveren en de lezer die romantische illusie niet te benemen.

Tevens verschenen op de Filosofiekalender © Veen Media