Dwaling
Dwalingen zijn op zichzelf geen dwalingen.
Humberto R. Maturana in From being to doing – The origins of the biology of cognition (2004)
We leven alsof we op een of andere manier toegang hebben tot dat wat we de werkelijkheid noemen. Maar toch vergissen we ons soms. We zeggen wel dat we leren van onze fouten, maar vaak behandelen we dwalingen als ernstige mislukkingen. We hadden beter kunnen weten, want we kunnen toch zien hoe het zit? Volgens Maturana vergissen we ons in de aard van de vergissing: op het moment zelf doen of denken we wat we doen of denken omdat we op dat moment menen dat dat het juiste is. Achteraf kunnen we dat een dwaling noemen op grond van een criterium dat we ook weer niet betwijfelen.
Tevens verschenen op de Filosofiekalender © Veen Media